Nieuw Zeeland 2023 (4)

Hallo,
Weer bijna een week verder.
Nu zitten we in Coromandel Town, een dorpje op het Coromandel schiereiland.
Vanuit Tamahere zijn we vrijdag naar New Plymouth gereden, weer een mooie rit. De toerist ziet zijn ogen uit, voor de locals is het oppassen: ze kennen elke bocht en weten wat ze kunnen verwachten en rijden maar raak.
Verkeer heeft veel last van “tijdelijk” 50 of zelfs 30 km/uur, door de vele wegbeschadigingen. Maar ook de smalle bruggetjes. (one-lane-bridge).

Die worden allemaal afgezet met “cones” de beroemde rood/witte pionnen. En dan kan het wel maanden duren, voordat er echt iets wordt gerepareerd. De verhoudingen hier zijn ruwweg 300 cones, 15 opzichters en één wegwerker. Die heeft veel “smoko’s” (rookpauzes), de hele dag wordt gebeld en geen instructies krijgt.
Hele land staat vol met cones, mooie business, want het zijn particuliere bedrijven die ze voor een euro per week per stuk verhuren.
Dus, gemiddelde snelheid hier komt, zelfs op de highway, niet snel boven de 50-60 km/uur.
Voor ons niet zo erg, voor de beroepsbevolking wel.
Daarom heeft elk dorp of gehucht ook een of meerdere motels.
En heel veel koffie verkopers, vaak een bakery, dus met een echte pie.

New Plymouth is de “hoofdstad” van Taranaki, een regio met heel veel (Fonterra) boeren. Redelijk plat, met mount Taranaki in het midden.
Hele grote Fonterra fabriek (Whareroa) voor poeder en kaas. Hele dorp werkt daar bijna.
Een rondje rond de berg gereden, mooie dorpjes, spectaculaire uitzichten, en mooie verhalen.
Ergens in een dorpje koffie drinken, direct contact met de mensen: Canadese hollanders, Nieuw-Zeelanders met Hollandse ouders, met steeds weer van die mooie verhalen.

Vanuit New-Plymouth gaan we naar Taupō, en over de Forgotten (World) Highway. Dat is wel de langzaamste route, maar ook de mooiste.
De enige highway hier met nog stukken onverhard, dus gravel road.
Weg is zo’n beetje buiten gebruik, door de vele, vele kronkels, klimmen en dalen, en een krappe tunnel. Maar voor de toerist een must-do.
1.500 bochten minimaal, met fantastische uitzichten.
Halverwege kun je in de republiek Whangamomona lunchen, in het hotel. In dit gebied wonen een paar honderd mensen, die jaren geleden ruzie over herindeling hadden bij een andere gemeente, en toen hebben ze zichzelf tot republiek uitgeroepen. Nationale feestdag zelfs en je kunt ook een stempel in je paspoort krijgen.
We hebben er in januari 2020 een paar nachten gelogeerd.

Na 300 km en dik 6 uur komen we in Taupō aan, moe van alle bochten en indrukken. Super mooie dag!
Een biertje, een biefstuk en naar bed.
De volgende dag naar de Coromandel.
Aantal keren wegomlegging, dus plotsklaps rijden we langs Hobbiton in Matamata, Fonterra fabrieken in Morrinsville, Tirau, Reporoa en Waitoa, allemaal goede herinneringen.
Vanaf Thames naar Coromandel Town, nog 60 km, dus dik uur.
Slingerend, direkt naast de zee, of door de heuvels, traag maar indrukwekkend.
Een mooi b&b, geleid door Louise en haar duitse herder.
Hier blijven we 3 nachten.
Vandaag een rustdag, met de krant weer eens lezen, beetje omgeving verkennen en meer niet.
Omgeving is hier iets groter dan thuis, kwam er op neer dat we in Colville bij een veefokker een heerlijke burger hebben gegeten. Toch weer uur voor 30 km. En weer een hoop kapotte wegen.
Maar zo lekker, zou het zo weer doen.
Wordt vervolgd