De tijd vliegt voorbij! Gisteravond, tijdens ons wekelijkse terugkijk moment, kwamen we erachter dat we hier al drie maanden zijn. Het lijkt veel korter.
Sinds begin april hebben we ons huis zo’n beetje op orde, bijna alle dozen zijn uitgepakt, en bijna alles staat waar het moet staan. Tot aan de kabouter, gekregen van een FrieslandCampina collega, bij mijn afscheid.
Alleen mijn versterker is nog in reparatie. Het merk hebben ze hier nog nooit van gehoord, maar “no worries” we kunnen hier alles repareren. Is nu bijna drie weken geleden.
Het mooie weer is nu zo’n beetje op, de herfst begint en kruipt ook ons huis binnen: dubbele ramen, spouwmuren, isolatie? Nog nooit van gehoord. Kunnen we hier zonder. Dan ‘s avonds de open haard maar aan, met een wijntje erbij. Warm en gezellig. Nog een paar kuub hout regelen en we kunnen de winter in. Niet dat het hier erg koud wordt, maar wel vochtig. Dat waren we ook niet gewend in Bitgummole, onze vloerverwarming zorgde voor een mooi droog huis. Hier staat een ontvochtiger te brommen, die gauw vijf liter water per dag uit de lucht trekt.
De weekenden zijn we erg druk: er is altijd wel iemand die ons uitnodigt, of we hebben zelf gasten, allemaal erg leuk. Twee weken geleden werden we uitgenodigd voor een zeiltochtje vanuit Auckland. We kunnen beiden niet zeilen, maar als passagier vinden we het fantastisch. Heerlijk zo’n dag op het water, met veel zon en wind. Kun je me voor wakker maken.
Zondags hadden we de familie op bezoek, we hadden vaak bij hen gegeten toen we in ons kleine appartementje woonden, dus waren wij nu aan de beurt. De kookketel had de reis ook overleefd, dus vuur eronder, een biertje en een wijntje en genieten. En altijd weer van die mooie emigranten verhalen. Vorig weekend hadden we bezoek van een Nederlandse zaken relatie, zijn we mee naar een grote boer geweest hier in de buurt. Met een biertje in de hand in een jeepje over zijn heuvelachtig terrein scheuren, met stoere verhalen.
TV hebben we nog niet. In Nieuw Zeeland kan niks in één keer goed, alles moet je opnieuw laten doen, van openen bankrekening op de juiste naam en/of adres, elektriciteit en gas aansluiting, bankpas, en dus ook tv. Alles communiceert eerst allemaal via internet, daarna begint het bellen, meestal van drie kanten tegelijk. Maar, we hebben nog wat series op de pc, waaronder Hollands Hoop, die we met veel plezier hebben zitten bekijken. Een aanrader. Meestal hebben we de tv niet aan, geen tijd voor.
Wat we hier wel hebben, ongevraagd, zijn kakkerlakken. Duitse, zei de man van de bestrijding, maar wel ongevaarlijk. Heb in Duitsland nog zulke beesten gezien. Binnen gaan ze snel dood, maar als er eentje uit je shirt rolt tijdens ontbijt,smaakt je boterham anders.
Dit weekend was weer speciaal: ANZAC-day. Staat voor Australian & New Zealand Army Corps. 25 april was het 100 jaar geleden, tijdens de eerste Wereld Oorlog dat er veel kiwi’s zijn omgekomen in de slag bij Gallipoli. dat wordt herdacht, samen met alle andere soldaten die in oorlogen daarna zijn omgekomen. En deze dag wordt echt massaal herdacht. Is ook niet vreemd, want in die jaren woonden er iets meer dan een miljoen mensen hier, waarvan toen meer dan 100.000 als soldaat naar Europa zijn getrokken, om hun oude vaderland te helpen. Dus iedereen heeft wel een oud-oom, een opa, of een ander familielid verloren.
Is ook een nationale vrije dag, dus maandag vrij. Tijd voor maar weer es een weekend op stap. Dit keer naar Rotorua, oftewel Sulphur City, zwavelstad. Rotorua ligt middenin een gebied, met veel warmwaterbronnen, modderbaden en stomende en kokende geisers. En ook opborrelend zwavelgas, rotte eieren dus.
We hadden weer prachtig weer, dus de wandelschoenen aan en het fenomeen van dichtbij bekijken. Gelukkig stonk het hier niet, anders ben je het snel zat. Is een raar gezicht, al dat borrelende en rokend spul, zo midden in het bos. Ook niet alleen op het diepste plekje, gewoon de hele heuvel rookte. Mooi gezicht en nu zo buiten het seizoen ook lekker rustig.
‘s Nachts is Nelie nog wel in de weer geweest met parfum en andere luchtjes, want toen kwam de lucht echt binnen. Je zult er maar je hele leven wonen. Rotorua ligt dik 250 km van Auckland dus snel 3,5 uur onderweg, met hele mooie stukken natuur, bochtige weggetjes en weinig verkeer.
Alweer een hele mooie tocht. Hotel had een Nederlandse stagiare en een nog nederlands sprekende emigrant. Leek wel of we Nederland niet eens uit waren.
Het werk is nog steeds fantastisch leuk met veel afwisseling, nieuwe mensen en uitdagingen. Taal begint ook meer en meer eigen te worden, zo nu en dan een Friesche krachtterm doet ook wonderen. En……na drie maanden schijnt ook mijn lease auto er nu te zijn. Heb maar weer een knalrode, want die is gemakkelijker te vinden in de parkeergarage……
Volgende keer gaat Nelie iets vertellen over haar hospice- en bejaardentehuis activiteiten.
Wordt vervolgd
Lieuwe indrukwekkende verhalen. Mooi dat jullie het zo goed naar jullie zin hebben. Hier in Friesland wordt het langzaam wat beter weer. Het gaat jullie goed.
Gr martin en Janita