Nieuw Zeeland hangt aan elkaar van verhalen!
Maori, Engels, Iers, Nederlands. Overal hoor je verhalen, in een B&B, in een pub.
Ik heb een paar verzameld.
Eén keer in de maand bezoek ik Riet. Riet is 86 jaar oud.
Via via werd mij gevraagd of ik haar eens wilde bezoeken omdat zij zo graag nog eens Fries wou spreken.
En niemand in haar omgeving kende die taal.
Dus ik daar heen getogen. Klein huisje in Torbay (Auckland). Propvol met Nederlandse en Friese curiosa. Huisje is gemaakt door haar man Roel Hylkema. Zij woont daar al meer dan 50 jaar.
Riet is weduwe, al 26 jaar. Komt uit Utrecht. In de hongerwinter ging ze naar haar oerbeppe die een café had in Kootstertille, Friesland. Daar heeft zij Fries geleerd.
Na de oorlog ging ze weer terug naar Utrecht, en sloot zich aan bij alles wat maar Fries was en daar ontmoette zij haar toekomstige man, die uit Oldeboorn kwam.
Hij ging echter na 3 maanden verkering naar Nieuw Zeeland, Riet heeft snel besloten om na 3 maanden hem te volgen.
Hij werkte bij de post, ik weet niet precies wat Riet heeft gedaan als werk. Ze waren boyfriend en girlfriend voor 4 jaar. Je moet eerst weten wat voor vlees je in de kuip hebt aldus Riet voor je aan een gezin begint.
Afijn hier getrouwd, ze kregen 3 jongens en adopteerden een dochter. De taal in huis was Fries.
Vorig jaar is de dochter overleden en daardoor voelt Riet zich nu erg eenzaam.
Het klikt en nu ga ik maandelijks bij haar op bezoek.
Wij praten Fries natuurlijk en zij vertelt mij over haar leven. Hoe ze zich niet meer op haar plaats voelt in Nieuw Zeeland. Ze heeft heimwee. Maar kan niet meer terug.
Toen haar man nog leefde en ze druk was met het gezin was de heimwee niet erg. Nu ze alleen is heeft ze veel heimwee.
Maar het is een knaap! Ze is niet op haar mondje gevallen, prachtig! Om de 2 zinnen zegt ze : So, here we are!
In ” Ons Dorp” woont Marian. Kiwi vrouw getrouwd met een Dutchie. Nu weduwe en in de Dutch Retirement Village belandt.
Zij vertelt mij over haar ontmoeting met haar Nederlandse man, op de dansclub in Whangarei.
Op mijn vraag of haar schoonouders uit Nederland wel eens in NZ zijn geweest, antwoord ze:
Jazeker, opa en oma kwamen met de boot: 6 weken heenreis, 6 weken logeren en 6 weken terug! Dat is heel wat anders dan wat ik nu doe!
De laatste keer vlogen ze.
Opa zat niet naast oma. Elke keer als hij haar passeerde raakte hij haar even aan. Ze was wel wat koud. Kwamen ze in Sydney aan, bleek ze overleden te zijn! Dus belde hij zijn zoon om hem uit Sydney te halen.
Marian is met de kist en opa terug gegaan naar Nederland om oma te begraven. De zoon kon niet mee, te druk met zijn eigen bedrijf. Kostte teveel geld.
Gisteren ontmoette ik een chirurg. John de Waal.
Ook hij vertelt zijn verhaal.
Op zijn vraag waar ik nurse was geweest antwoordde ik Leeuwarden, Friesland.
Waarop hij vertelde dat hij over 6 weken naar Haskehorne ging omdat zijn tante 80 jaar werd.
John zijn vader was hier in 1953 gekomen, samen met een oom van John. Vader is nu 90 jaar oud. Weduwnaar van een Nieuw Zeelandse vrouw.
Ook John zijn opa en oma kwamen vroeger met de boot. Oma had 3 koffers mee, vol met Nederlandse spullen! Terug zaten er allemaal oesterschelpen in waarmee ze haar tuintje in Nederland versierde. Koffers waren loodzwaar!
Zomaar wat verhalen die je in je dagelijkse leven voorbijkomt.
Groeten, Nelie.
Nog een paar regels van Lieuwe.
Wat hebben wij het dan gemakkelijk, als je de verhalen van hierboven leest, wij pakken even een vliegtuig, we hebben internet, lezen nog steeds dagelijks een Nederlandse krant. Wij zijn alleen maar verhuisd. En kunnen genieten van alles wat hier wordt verteld, en kunnen de verhalen weer doorgeven.
Elke vrijdag sluiten we de week af met een biertje in ons stamcafé, de BBC. En elke week treffen we daar wel weer mensen die ook weer een verhaal vertellen, altijd weer prachtig. En met nog een paar biertjes extra, wordt het nog mooier. We zijn al zolang hier, nog even en dan beginnen ook wij verhalen te vertellen. En dan is de cirkel weer rond!.
Paas weekend waren we een paar dagen naar “boven” naar Waipu-Cove ergens in een B&B, van een Kiwi mevrouw en een Zuid-Afrikaanse man. Boten gebouwd in Spanje, jachten afgetimmerd in Auckland en nu een B&B in de middle of nowhere. En begonnen een zeldzaam schapenras te fokken. Gewoon doen. Aan de ontbijttafel maakten we kennis met een paar echtparen uit Australië en Nieuw Zeeland. Psycholoog, zwemlerares, ondernemer en een accountant. En wij daar tussen in. Dat kan dan een hele dag duren om uit te leggen waarom Nederland een Partij voor de Dieren heeft, waarom we niet meedoen met Europees en Wereldkampioenschap voetbal. Verhalen over emigranten uit Schotland, via Nova Scotia naar Nieuw Zeeland gekomen en nog steeds hun eigen kerkhof hier hebben. Eigen stijl met op deze foto zelfs een bankje om even een “praatje”te maken.
En rijd je door het mooie land, dan val je soms stil, zo mooi is het hier. Bijna altijd een blauwe zee, met groene weilanden, koeien, heuvels. Dan spreekt het landschap voor zich, en houden wij ons stil.
Tot een volgende keer, misschien hier?
Wat weer een mooie verhalen! Jullie genieten echt van het leven daar, dat is te proeven in de regels die jullie schrijven.
Ik zou graag een keer bij jullie kijken maar heb een beetje last van vliegangst :l
We hopen jullie in ieder geval weer een keer te zien wanneer jullie een keert weer deze kant op gevlogen zijn…:)
groeten van ons XX
Sietse en Willie