26-03-2017 : Altijd feest.

26-03-2017 : Altijd feest.

Sjonge jonge, alweer meer dan twee maanden geleden dat we iets op ons blog hebben gezet. De tijd vliegt hier zo vreselijk hard voorbij, we weten niet wat ons overkomt.
Schijnt dat uren hier maar een kwartier duren lijkt het wel. En niet omdat we ons aan de andere kant van de bol verveelden of het niet naar onze zin hadden. Integendeel.
Maar hier, hier is iets wat tijd doet vliegen.

En ja, alles wat zou komen volgens ons vorige bericht, is al weer voorbij: twee weken vakantie op het Zuider eiland, concert met Alan Parson en natuurlijk Adele!

Eerst het concert in Coromandel, schiereiland hier bij Auckland.: open lucht concert met Bonnie Tyler, Alan Parsons Project en Icehouse.   Prachtig weer, 16.000 mensen, één grote picknick met live muziek. Zes uur lang. Ben geen fan van Bonnie Tyler, vooral niet toen ze begon met zingen, maar na een paar biertjes, klonk het beter. Alan Parsons was een fantastisch optreden, met een geweldige band. Eerste keer in Nieuw Zeeland, dus de Kiwi’s waren ape trots. Icehouse, was vroeger beter. Met een verbrande kop en fluitende oren weer terug naar huis. Maar mooi! Volgend jaar weer!

Twee weken vakantie is altijd fantastisch, nu ook weer. Tickets boeken, een auto huren en we zien wel. Geland in Queenstown, met helder weer één van de mooiste plekken om te landen in de wereld: langzaam aan over de bergen heen, het juiste dal vinden, die met het vliegveld. Daar een oud-collega en zijn gezin bezocht, die daar een prachtig huis midden in de natuur (vooral bergen) hebben gekocht.
In de auto naar Invercargill, helemaal onderin het Zuider eiland. Mooie rit, maar een stadje waar niet veel is te beleven. Afgevinkt op ons lijstje en maar verder. (Er was wel het wereld kampioenschap schapenscheren, maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan).

Op naar Dunedin, weer een mooie rit bij de kust langs, veel gravelroads gedaan, om zo dicht mogelijk bij de zee te blijven. Bijna geen mensen daar. ( ik denk dat het gebied onder Dunedin en Queenstown ongeveer 3 keer zo groot is als Nederland, met 190.000 mensen). Als je daar filenieuws hebt, rijden er twee auto’s achter elkaar.

Dunedin is een mooie stad, met veel studenten, dus veel kroegen en restaurantjes, misschien wel het Groningen van NZ.  Toen op naar Twizel, midden in de bergen. Prachtig daar, we hadden ook stralend weer, geen wolken, dus “stunning views”. Prachtige rit naar Mount Cook, ongelooflijk mooi gebied. Nog steeds verwarring of het nu Twaizel is of Twiesel, zelfs de Kiwi’s zijn het hier niet eens.

Daarna Rolleston en vandaar over Arthur’s Pass naar Lake Brunner, weer in een mooi B&B, maar wel heel veel regen. Toen een paar dagen in Hamner Springs en Christchurch. Christchurch, de stad nog volop in herbouw na de aardbeving van zes jaar geleden,  nog lang niet klaar. En toen wij er waren, ook nog  bos- en heidebranden, weer mensen die hun huis en alles kwijt raakten.

Twee weken in motels, maar ook veel in een b&b, waar weer de mooiste verhalen worden verteld.
Alleen daarom zou je al met vakantie gaan. Later als we tijd hebben, kunnen we er een boek over schrijven.

Een week weer druk aan het werk en toen de zondag Fryske Dei. We hoorden het van iemand die hier nog maar een paar weken was, het leek ons wel leuk om er ook eens naar toe te gaan. Dit was de 35e keer , dus veel trouwe bezoekers. Bij een boer op het erf, compleet met kaatsveld en telegraaf. Bij de ingang hing de kaart van Fryslân en werden we gevraagd een speld in onze geboorteplaats of,woonplaats te steken. Zagen we dat er al een speld zat in Beetgumermolen. En ja hoor, dat klopte, een echte fries die woonde en werkte in Hamilton. Mooie dag, weer met prachtige verhalen en tevreden mensen. Een mevrouw had heimwee naar haar vriendinnen, alle anderen waren hier gelukkig, wilden nooit weer terug. (Dit land is goed voor ons geweest en nog steeds, je hoort dat niet veel in Nederland). De dag begon met oranjekoek, het Frysk volkslied en een echte speech, half frysk, half engels. Halverwege de dag zelfs nog een kaatswedstrijd, de wei was speciaal weken lang beregend, voor de grasmat en men had zelfs een echte telegraaf gemaakt voor de puntentelling.  Een mooie dag, “doch mar gewoan”, praat mar Frysk en oant sjen!  Ook dit maar weer op de agenda voor volgend jaar!

En deze week Adele!
Kaartjes  voor een prijs waarmee ik dacht naast haar op het podium te staan, maar dat was niet zo: de Mospit kaartjes ( de binnen cirkel vlak tegen het podium aan) waren 2.000 dollar per stuk, die van ons haalden dat niet.)
45.000 mensen in Mount Smart Stadium, weer met mooi weer.
En wat een concert!
FANTASTISCH!
Is aan het eind van haar wereld tour, dit was nummertje 115!
Zaterdag en zondag hier ook, en dan heeft ze vakantie. Wat heeft dat mens een stem, ongelooflijk, super, super!!!
Tegelijkertijd was er ook een concert van Don Henley (Eagles), waar ook een 15.000 mensen op af kwamen. Er werd voorspeld dat de stad helemaal dicht zou komen te staan, nog meer dan andere dagen. Toch maar zelf de auto gepakt, en we zijn er prachtig tussendoor gekomen. Veel files, maar schijnbaar hebben we nu een geheime route gevonden. 5 minuten lopen van het stadium.

In de dagen tussen al die feesten in, ook nog de huur voor komende jaren weer geregeld, ons eigen huis weer verhuurd, werk tripjes naar veel fabrieken, oud-collegas op bezoek, familie, dus weer bbq-en, en nu drie weken onze dochter hier op bezoek. Erg gezellig. Altijd feest!

Ik wilde het zo laten voor deze keer, maar Nelie heeft het net gelezen en wil dat ik nog iets schrijf over ons werk hier, anders is ze bang dat iedereen denkt dat we alleen maar vakantie hebben, uit eten gaan, visite hebben en meer niet. Het tegendeel is waar! Samen hebben we anderhalve baan en daar zit ook een hoop tijd in. Ik stap ‘s ochtends kwart over zes uit mn bed, ben om kwart over zeven op kantoor en ben ‘s avonds over zessen weer thuis. Al er dan ook nog moet worden gereisd, naar de fabrieken, it het tussen vier en vijf uur de wekker, en nemen we de “red eyes flight”, zodat we ook daar om acht uur op de fabriek zijn. Kortom, het vreet tijd.
Nelie haar hospice shop en Dutch retirement village is ook niet per uur. Vrijwilliger is niet tijdgebonden, en er is hier heel veel werk te doen. Die halve dagen worden ook steeds langer.
Maar, wat we ook doen, we vinden het prachtig! Leuk werk, in een mooi land, met mooie mensen en veel vertier!

En……met goede resultaten: kijk maar es op de Fonterra website.

Print Friendly, PDF & Email
Join the discussion

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Website van Nelie en Lieuwe

Menu

Lieuwe

Geboren en getogen in Friesland
Na 55 jaar verhuist naar Auckland, Nieuw Zeeland.
Houdt van lekker eten, wijn en werken.