Januari 2008 hebben we een vakantiereis gemaakt naar Nieuw Zeeland. Op de heenreis een tussenstop van 2,5 dag in Hongkong. In Nieuw Zeeland een rondreis met huurauto en overnachtingen in B & B’s. Dat was onze eerste, echte, grote vakantie buiten Europa. Al veel landen bezocht met de auto van korte vliegreizen, maar nu was het zo’n beetje naar de andere kant van de wereld. Een lange vliegreis dus.
Twee keer twaalf uur. We vlogen met Cathay Pacific, vertrokken om één uur ‘s middags op nieuwjaarsdag, maar omdat we de klok zeven uur vooruit draaien, kwamen we ochtends vroeg aan, dus hadden we een zonsopgang mee.
Hongkong heeft een spiksplinternieuw vliegveld, gigantisch groot en prachtig om te zien. Gebouwd op een kunstmatig eiland.
We hebben jammer genoeg het oude vliegveld gemist: daar kwam je op aan vliegen tussen de flatgebouwen door.
Je kon bijna zien welk programma de mensen daar op tv hadden, zo dichtbij.
De stad zelf bestaat uit een groot aantal grote en kleine eilanden. Het vliegveld ligt op Lantau.
Ons hotel lag niet op een eiland, maar precies op de grens tussen China en de kroonkolonie. Een dikke dertig minuten met de taxi. De chauffeur heeft echt geprobeerd om in die 30 minuten alle feiten en getallen te noemen die met de stad te maken hadden. Niet te stoppen.
We hadden geen echt toeristen hotel, maar een “local”, waar we zo’n beetje de enige niet Aziaten waren. Hotel lag tussen rustig en druk in: aan de ene kant parken en spotvelden, aan de andere kant verschrikkelijk drukke winkelstraten. Weet niet hoeveel sportvelden er zijn in Hongkong, denk niet veel, want die wij konden zien, werd zo’n beetje dag en nacht gebruikt.
Wie niet op het sportveld was, liep op straat.
Van de acht miljoen inwoners, woont minimaal de helft in sociale woningbouw flats, tot 80 verdiepingen hoog. Een soort van gestapelde kippenhokken met weinig ruimte.
Gedurende onze reis stuurden we regelmatig een email naar familie en vrienden. Plak ze er nu hier weer tussen.
hallo daar in Nederland,
Kikkers en vis wordt op straat bereid.
Met al die geuren in je neus hoe je niet veel te eten.
Dat geldt wel voor kloppen als je op de markt ziet wat ze daar allemaal verkopen.
En onvoorstelbaar hoe snel ze een levende kikker zijn jas uittrekken en binnen een paar minuten opdienen als saté.
Sowieso blijft niks lang liggen, er zijn zoveel klanten (en alleen wij tweeën als kijkers) dat de schappen continu worden ververst.
En alles wordt ter plekke schoon- en klaargemaakt.Zodra je er naar Meldt, ben je de eigenaar. Betalen, opeten en weg wezen.
Daarom zie je ook iedereen op straat eten en kun je alles in éénpersoons porties krijgen.
Ontbijt, lunch en avondeten, vers bereid door je favoriete markt kok.
Het was onze eerste keer in een Aziatisch land en we waren ons absoluut niet bewust van deze levenswijze.
Wij gaan zaterdag met een kar vol boodschappen naar huis voor thuis koken en wat we op straat eten is meer een patatje na de kroeg, of zaterdags gebakken vis. Patatje hebben we niet gezien.
Ons hotel was inclusief ontbijt: heel veel keuze en allemaal Aziatisch. Dus ‘s ochtends vroeg al rijst, kip, varken, allemaal warme gerechten, die natuurlijk allemaal hun geur afgeven. Bovendien andere Chinese gasten die met veel geslurp en geboer hun ontbijt naar binnen schrokken. Ik at lekker mee, maar Nelie niet: toast met jam en thee. Het kwam er, maar rook ook naar vis.
Dit keer niet om te eten, maar te houden al huisdier.
Vroeger was het de vogeltjes markt, maar de vogelpest heeft de markt “uitgeroeid”.
Lijkt dat ze het beest hebben platgeslagen en toen weer zijn poten en kop erop hebben gelijmd.
Verder zie je vlees van dieren waar je niet naar durft te raden: honden, eenden, ganzen en slangen.
Het was vandaag een graad of vijftien.
Moet je hier zomers eens komen wanneer het over de veertig graden is!
En ook hier: het is aan jou verkocht voordat je het weet:
Wijzen is kopen, inpakken, betalen en wegwezen.
Super, want Jaap had ons een lijstje meegegeven : een voetbal shirt van een bekende speler.
Allemaal mooi spul, maar….
Alle maten waren aanwezig, van Small tot XXXXX Large. Netjes allemaal naast elkaar.
Maar ging je op de labels in de shirts kijken, dan was er maar één maat.
Creatief, dat wel, maar deze kraam had onze maat niet.
Later ontdekten we dat alle kraampjes zo werken, alleen heeft elke kraam weer een andere maat.
Je moet het maar weten.
Naast kleding was alles, maar dan ook alles op straat te koop. Zeven dagen in de week, 24 uur per dag kun je van afwasborstels tot een hond met een jurkje kopen. “echte” Armani pakken, “Gucci” schoenen, worden ter plekke van een merk voorzien.
De groentemarkt: vers, vers, vers, nog verser.
Je kunt zien dat de overgang van “kippenhok” naar marktstal bijna ongemerkt gaat.
Maar dat ziet bijna niemand.
Kijk je naar groente en fruit, dan zie je dat alles netjes wordt opgepoetst en zo nodig per stuk verpakt.
Dwarsstraten voor openbaar vervoer, de straat voor de markt.
Daarboven de vele, vele woonkazernes.
En overal mensen, dag en nacht.
Je ziet ze winkelen, eten, drinken, schaken, praten.
Alles wat op straat kan, gebeurt ook.
Toch is de stad erg schoon.
