Van Puerto Montt vliegen naar Punta Arenas, van het mooie weer naar guur herfstweer.
Was ook een winderige landing. Weer een mooie 4WD meegekregen, compleet met papieren voor Argentinie.
250 km met de auto naar Puerto Natales, door het grote niets.
Binnen een uur hadden we zon, regen en sneeuw.
Maar wel steeds een loeiharde wind.
Vanmorgen weer vroeg op voor de vlucht naar Punta Arenas.
We hadden weer mooie stoelen,met extra beenruimte geregeld, dus languit zitten.
Vluchtje van 1,5 uur, maar na uitstappen direct de trui aan.
Jongens wat is het daar koud.
Waait daar windkracht zes.
Gelukkig kregen we weer een grote 4wd auto mee, Nissan Patrol achtig ding, met draaikolk in de tank.
250 km rijden door de pampa.
Struikjes en kale kleine boompjes op een drassige bodem.
En dan die wind.
Anderhalve ton auto en toch zijwind gevoelig!!
Duizenden schapen die net uit de wol zijn, brrrrr, met veel kleine lammetjes, brrrrrrr. maar wel lekker.
Schapen scheren doen ze hier met een hark lijkt het wel.
Zon weg, regen.
Regen weg, weer zon.
Plotseling een sneeuwbui.
Zien we struisvogels lopen.
En dan flamingo’s.
En we zijn broodnuchter, echt waar.
Wat een raar land.
In PN nogal ff gezocht om ons hotel, met allemaal 1 richingsstraten.
Is zo’n grote auto toch ergens goed voor,ze gaan wel aan de kant.
Maar….we hebben hem gevonden, weer een juweeltje met giga uitzicht.
Met dit weer eten we in het hotel.
Zijn de enige gasten, maar merken we nix van.
We eten wat de pot schaft en dat is konijn vanavond.
Morgen naar Torres del Paine.
cu
Lieuwe en Nelie
Puerto Natales gelegen aan de ‘Seno Ultima Esperanza’ oftewel de Fjord van de laatste hoop. Een klein stadje met een mooi hotel. Net nieuw.
Heerlijk gegeten: Organic rabbit: met een stropje gevangen en niet geschoten, want dat is niet organic.
Heerlijke Chileense wijn, terwijl de wind vreselijk tekeer ging.
Je kunt ook met de boot van Puerto Montt naar Puerto Natales, duurt 4 dagen met zeeziekte garantie.
Doen we volgende keer.
Eerste 100 kilometer is een mooie asfaltweg, daarna gravel.
Fantastische rit, met zo nu en dan een boerderij, maar verder alleen natuur.
Torres del Paine, een magnifiek mooi park. Op een paar hosteria’s na is het uitgestorven.
Het is nog geen hoogseizoen, dus hebben we alle tijd en rust. Dieren genoeg, een wonder dat ze niet wegwaaien.
Eerste nacht slapen we in een luxe hotel, met vooral paardenliefhebbers
Hey there,
We zitten in Hostellaria Lago Grey, het duurste hotel in het hele park Torres del Paine.
Duur? We weten niet hoeveel, maar ongeveer Nederlandse zaken hotel prijs.
We zijn vanuit Puerto Natales met onze 4wd over 80 km asfalt en 60 km gravelweg in het park aangekomen.
Entree betaald, en “rondje” maken.
Was ‘s ochtends mooi weer, dwz zonnig.
Wel windkracht zes, met windstoten tot 10.
Zo maakt je van een 4wd een 2wd, onvoorstelbaar, die wind hier.
Gelukkig dat onze dieet nog niet helemaal was afgelopen, anders waren we zonder vliegtuig weer thuis geweest.
Er loopt hier een soort van lama rond, de guanoco.
Niet 1, niet 100, maar 1000-en.
Grazend of midden op de weg.
Filmrolletjes vol van die beesten gemaakt.
Ook weer flamingo’s , vossen herten en poema’s.
De laatste 2 nog niet gezien.
‘s middags ingecheckt in ons hostellaria.
Ook zo’n giga houten geval, luxe en dus geen gastvrijheid.
Wel mooie kamers, en erg lekker eten.
Paarden liepen zo door de tuin, net als de vossen.
Weer werd ‘s middags bewolkt, dus de bergtoppen verdwenen.
En wij wilden net de toppen van Torres del Paine vastleggen.
Hier rijd je dus gewoon doorheen, het is echt!!! Geen plaatje. De eerste dag was het nogal mistig, de tweede dag komt zonnetje erdoor en…wauw!!!
We zijn alleen de bbq vergeten. Vlees komt gewoon bij de auto.
