15-09-2019 : Puzzels, bier en meer.

In mijn eentje voor een paar weken.
Nelie is op tournee in Nederland, maakt een rondje langs familie en vrienden. Ze heeft mij “achtergelaten” met twee puzzels van 1.000 stukjes elk, zodat ik me niet hoef te vervelen.
Heb ze net op tijd af, gisteravond de laatste stukjes en klaar is Lieuwe.
Zijn van die WasGij puzzels: de doos laat wel iets zien, maar niet hoe de puzzel eruit ziet als die af is. Leuk om te doen, elke avond na het werk een uurtje.

Verder heb ik onze website helemaal verbouwd, was tien jaar niks aan gedaan. In die bijna vijf jaar dat we hier nu zijn, hebben we een vijftig keer iets verteld in een bericht.
Heb het allemaal weer zo’n beetje opnieuw gelezen en ik kan me voorstellen dat een lezer in Holland denkt dat het één lange vakantie is. Dat gevoel had ik na het lezen.
Dat is het niet! Het is hard werken hier, laten we het maar een werkvakantie noemen.
Ik kan het iedereen aanraden om een poos(je) in een ander land te wonen en te werken.

Denk ook dat mensen dat hebben kunnen lezen in de Leeuwarder Courant, waar paar weken geleden een artikel over ons stond. LC vroeg mensen die in hun vakantieland woonden mee te werken aan een serie artikelen. We lezen de Ljouwter nog steeds op de Ipad) en toen de vraag kwam, hebben we gereageerd en we werden uitgekozen om mee te doen. Beide een hele serie vragen via de mail beantwoord. Onze antwoorden waren te lang, we hadden wel twee pagina`s kunnen vullen. Veel geschrapt, maar de essentie “een goed leven hier” is wel doorgekomen, als ik de reacties lees die we hebben gekregen. Wat erg leuk was, waren reacties van oud-collega’s van wel 20-30 jaar geleden. Het mooie van social media!
Voor wie het wil lezen: Werk hard en geniet van het leven
De wereld wordt er erg klein door. Dat je hier in Auckland kunt weten dat je deze week een gratis kop en schotel met het CCF logo kunt afhalen bij de receptie van de Condens, is voor de jongere generatie misschien wel heel normaal, maar 25 jaar geleden was dat onmogelijk.

Paar jaar geleden waren we hier in een B&B en kregen we een verhaal te horen over de tweede wereldoorlog, waar Kiwi’s waren gesneuveld en dat de familie soms langer dan drie maanden moest wachten op bericht, kun je tegenwoordig niet meer voorstellen. Tegenwoordig zijn wij hier zo’n beetje de eerste lezers van de LC, vanwege het tijdsverschil: wij weten bijna eerder dan de mensen in Nederland, wat er daar zich afspeelt.
Je kunt ons ook geen emigranten noemen, wij zijn gewoon verhuisd. Dat wordt duidelijk als je met je familie hier verhalen uitwisselt. Hoe zij hier zijn gekomen en compleet waren losgesneden van Nederland. Kunnen we ons niet voorstellen.
Maar goed, ik moest me dus alleen vermaken de laatste weken. Veel drukte op het werk, dus geen moeite. Fonterra zit met slecht jaar, en schrijft rode cijfers. Ga het allemaal niet uitleggen hier, maar het is voor de buitenwereld allemaal kommer en kwel, de media doet erg zijn best om het onvoorstelbaar negatief te maken. Het is allemaal giswerk, met alleen maar meningen en emoties, maar het gaat maar door, dag na dag, elke dag worden we afgeschilderd als een superslecht bedrijf. Dat helpt niet echt om trots te zijn op je bedrijf, op het werk wat je doet en de goede dingen die we doen.
Wat ook niet helpt is onze labour regering die niks moet hebben van de agrarische industrie hier en boeren maar blijft pesten met nieuwe wetgeving die nergens op slaat.
Maar goed, daar komen we wel weer doorheen. Eind september komen we met de jaarcijfers, wordt de reorganisatie bekend gemaakt en zullen er ontslagen vallen. Zit geen exacte logica in, we zullen zien of ik dan nog op de pay-roll sta…..
Jammer van al dat gedoe, want we zijn bezig met mooie dingen: de nieuwe technologieën als advanced analytics, robotics, etc zijn we hier naar binnen aan het harken, om geheel sneller, goedkoper en transparant te maken. Zo’n beetje alles tussen de koe en de klant zijn we bezig de 21e eeuw in te helpen. De douaneman in China kan straks zien of het roerwerk in de koeltank bij de boer wel draait en hoe warm de melk is.

Vrijdagavond is altijd onze biertijd. Vaak in de BBC, maar er is nu een nieuwe speler op de markt, die 40 biertjes op tap heeft. Daar kun je niet uit kiezen, dus het personeel kijkt je eens aan, stelt een paar vragen en geeft je dan een plankje met ze gaten, waar zes klein glaasje in passen en geven je een voorstel om maar te begonnen met nummer 13,  7, 23 etc. Spannend!
Elke vier weken hebben ze weer 40 nieuwe bier soorten, dus het blijft proeven. Gisteravond weer geweest met paar biervrienden. Weer veel geproefd en die we dan lekker vinden, bestellen we dan per “jug”, een kan met 1,5 liter. Staat een foodtruck naast de biertent, dus het diner doe je daar ook. Elke twee weken een ander truck, dus van hamburgers, naar Japans gisteren.

Lijkt me wel iets voor Nederland om zoiets te doen.
Heen en terug met Uber. Nog steeds een fantastische uitvinding!
80% van de Uber chauffeurs is Indiaas, en 80%  rijdt een hybride auto.
Moordende concurrentie, dus de service is uitstekend. En voor weinig geld.
Uber eats is ook erg populair hier. Onze vaste pizzeria heeft meer Uber pizza’s dan restaurant pizza’s. Nog even en restaurant is leeg en iedereen bestelt via Uber. Paradox is dat mensen geen eten willen bestellen bij een restaurant waar niemand zit en eet!

Verder hebben we hier weer de normale einde winter, begin lente dingen. Veel regen, veel overstromingen. Onze chauffeurs die de melk ophalen van de boerderijen, hebben de laatste dagen weer veel gedoe gehad met ondergelopen wegen, wegen die compleet waren weggespoeld en onbereikbare boeren. Kortom, een normaal begin van de zomer!