Ja, het is hier echt herfst. Niet echt koud, maar van dat kwakkelweer: buien, een stormpje, weer paar mooie dagen en dan begint het weer van voren af. Sneeuw ook al, niet hier in Auckland, maar op het Zuider eiland en hier in de bergen. De weermannen op de tv vinden het prachtig: er is hier weinig nieuws behalve sport, dus weer is hier altijd groot nieuws. Omdat we tussen de Tasman zee en de Grote Oceaan inwonen op een relatief klein eilandje, hebben we veel variatie in het weer. En is het per kilometer ook weer verschillend. Volgens de weermannen dan. Is ook wel een beetje zo, want in een week tijd sneeuw, donderbuien, wervelstormpje en veel overstromingen, maakten we in Nederland niet in 1 week mee.
Maar het wordt altijd spectaculair gebracht: grootste lagedruk gebied ter wereld sinds 1870, regenval record sinds weet ik veel, vroegste sneeuw sinds 1200 voor Chr. Bijna het schuim in de mondhoeken, die mannen. Voorspellingen kloppen vaak ook niet. Na het journaal kan de tv uit, want dan begint Coronation Street. We liggen bijna 25 jaar achter op Nederland. Paar weken geleden met songfestival wordt daar ook zendtijd tijdens journaal aan besteed: 30 seconden ABBA. Onvoorstelbaar, de nieuwste led tv’s hier, met vorige eeuw programma’s. Herinner je je nog Buck Rogers, en de man van U.N.C.L.E? Ja? Dan ben je ouder dan vijftig!!!!
Ik ben geen tv kijker, maar nu Nelie een maand in Nederland rondstruint en het ‘s avonds snel donker is en de regen tegen de ramen klettert, moet je toch wat. Meeste zaken zijn op orde, loopt netjes op schema.
Nelie zal vast de volgende keer wel iets over haar reis vertellen, druk programma, met veel bezoekjes, etentjes, borreltjes, enz. Ze heeft in Nederland altijd geroepen dat ik niet te lang weg mocht gaan, als ik weer es naar het buitenland moest. Zodra ze zelf de kans krijgt, direct een maand……….Alleen de halve wereld rond reizen en weer terug, ze vond het wel spannend.
De familie en collega’s passen goed op me. Weekends samen eten, Champions League finale kijken. (wel vroeg hier). Bij mijn tante snert gegeten, want het is bijna winter. was 18 graden buiten. Maar de snert was oer-Hollands lekker. Weekend zeilen, ook fantastisch. Met een groepje van zes mensen, uit Nederland, Singapore, Nigeria en Nieuw Zeeland. Dat is hier het mooie: tis hier een smeltkroes van culturen. In ons centrum van onze suburb ook: van Willem met zijn (enige in Nieuw Zeeland) patatzaak, de Chinese wasgoedbaas waar ik nu elke week mijn overhemden laat wassen en strijken. Mensen staan tot hun knieën in de was, de hele familie helpt mee en voor drie euro is je overhemd weer perfect. De Indiase familie met hun take-away annex piep klein restaurantje, waar de eigenaresse elke week vraagt wanneer Nelie weer terugkomt en waar haar zoontje trots vertelt dat ie weer 5 dollar fooi gekregen heeft, hij spaart voor een playstation. De Japanner die ‘s avonds tegen zessen de laatste sushi verkoopt voor de halve prijs, de Koreaan, de Turk, de Thai, de Italiaan, mijn Irakese kapper, kortom ze zijn er allemaal.
Heb vorig weekend voor het eerst eens echt onze tuin goed bekeken. Ook al wonen we in de stad, we hebben we iets van 1150 vierkante meter grond, waarvan 150 waterpas en de rest heuvel.
En die heuvel had ik nog nooit goed bekeken. Allemaal bomen en struiken, met daartussen door resten van een paadje. Na twee meter voel je je in het oerwoud. Bleek dat we ook nog de trotse huurders zijn van een bruggetje, wat doodloopt tegen een andere helling. En dat er een beekje loopt over ons terrein, En dat dus midden in de stad. Als je het vergelijkt met Amsterdam waar ongeveer een miljoen mensen wonen op 220 vierkante kilometer, is dat in Auckland 1 miljoen op 1100 vierkante kilometer. Dus vijf keer zo ruim. Met de voorsteden erbij, is het bijna 30 bij 18 kilometer, waar dan 1,4 miljoen mensen wonen, dik 30% van het hele land. Toch zullen niet veel mensen hier een beekje en een doodlopend bruggetje hebben! (gisteravond Jurassic Park 3 gezien, leek wel of die in onze tuin was opgenomen!)
Ik had gehoopt dat mijn versterker weer klaar zou zijn en dat we de buren es goed konden verrassen met mooi stukje Rammstein. Maar de kiwi’s zijn traag. Na 5 weken studeren was mijn versterker klaar, paar honderd dollars lichter ik blij met dat ding naar huis. Precies 1 minuut mooie muziek en poef, weer kapot. Nu de luidsprekers ook maar mee. Wekelijkse e-mailtjes worden erg vriendelijk beantwoordt, maar resultaat is er nog niet.
Donkere tijden zijn het in de zuivel. Las dat bij FrieslandCampina veel banen verdwijnen, hier is het niet anders. Fonterra heeft veel last van de lage prijzen op de wereldmarkt, en de boeren krijgen een melkprijs uitbetaald, die niet voldoende is om de kosten te dekken. Daarnaast is het nu einde seizoen, dus wordt er ook niet meer gemolken. Er kwam dus al weinig geld binnen en nu helemaal niks, de komende maanden. Ook hier dus de tering naar de nering zetten. Fonterra is groot en het eiland is relatief klein, dus gaat het met Fonterra niet goed, dan gaat het met de economie van Nieuw Zeeland ook minder goed. Dus de kranten staan vol met “nieuws” over ons, de radio heel veel interviews met experts, de tv is er bij, lijkt wel oorlog. Dus de komende tijd staat de druk goed op de ketel, er moet meer geld richting de boeren. Zuivel is een tak van “industrie” die geen super hoge marges heeft. Verschil tussen “good” en “great” is niet groot. Maar de bedragen wel: wil je de boer 1 cent per liter meer betalen, moet je 170 miljoen dollar winst hebben. 17 miljard kg melk per jaar!
Kortom, werk aan de winkel. En daarvoor zijn we hier ook gekomen. Ik ga nu stofzuigen en dweilen, want huis moet wel schoon zijn wanneer de baas weer thuis komt.
Wordt vervolgd
Lieuwe
