13-05-2017 : Herfst.

13-05-2017 : Herfst.

Zaterdagmiddag alweer, bijna vijf uur en het wordt al donker. Het is herfst hier en de temperatuur daalt. Nog steeds veel zon, maar ook veel regen. De laatste weken hebben we hier meer regen gehad dan in het hele jaar. Een paar cyclonen die voorbij komen zorgen voor flink overlast. Bij de laatste werden we gewaarschuwd maar thuis te blijven, want de hele stad zou tot stilstand komen. We hadden geluk, we hebben totaal geen last gehad, maar om de stad heen was het chaos. Veertig cm regen in een halve dag, dat moet ergens heen.  Edgecumbe een stadje hier niet zover vandaan liep onder water en werd bijna in zijn geheel geëvacueerd. Het is een land vol uitersten: van aardbevingen, bosbranden, droogtes en overstromingen. Maar, er wordt hier niet gejammerd en gezeurd: een emmer en een dweil, een inzamelingsactie en vrolijk verder. Kunnen we in Nederland nog wel iets van leren. We hebben wel steeds meer toeristen nodig om dat allemaal te betalen, want de belasting blijft laag. (Vorig seizoen hadden we 3,4 miljoen toeristen, op 4,4 miljoen inwoners)
De weerman maakt er altijd een fantastische show van in het 6 uur journaal. Computerbeelden, animaties, alles wordt er bijgesleept om maar een goed verhaal neer te zetten. Gelukkig voor ons klopt het bijna nooit, want anders waren we allang ondergesneeuwd, overstroomd, opgedroogd of hadden we nu een ijstijd. Maar het is een aardige man en het verhaal is elke keer prachtig.

De eerste sneeuw is ook al gevallen verderop in het land. Wij krijgen hier in Auckland niks, niet eens vorst, maar hoe verder je naar beneden gaat, hoe kouder het wordt. Dus de kachel weer aan. Je stookt ook direct de tuin warm: huizen zijn hier niet of nauwelijks geïsoleerd.  Een hoge energierekening, maar wel sinaasappels rijp in de tuin.

De laatste week hebben we een internationaal management forum van Fonterra gehad.
Fantastisch om je collega’s te treffen die nu allemaal in Auckland komen. Ik denk vanuit meer dan 30 landen! En als je dan midden in Caïro, Sjanghai of New York woont, dan is Nieuw Zeeland met al die spectaculaire vergezichten een heel andere wereld. De eerste dag hebben we een Maori ceremonie meegemaakt, samen de zonsopgang meemaken, een soort van kerkdienst in de marae, samen met prachtig zingen (zelfs wij  hadden een soort van Fonterra lied in de Maori taal gemaakt en dat klonk prachtig). We werden officieel begroet met een Hongi. Hongi is de Maori manier van begroeten. Het aanraken van de neuzen zoals het kussen in Nederland. De letterlijke vertaling van “Hongi” is: “delen van elkaars adem”. We werden niet langer beschouwd als een bezoeker of manuhiri, maar tangata whenua een van de mensen van het land. Daarna samen ontbijten in het gemeenschapshuis.

Daarna zijn we in groepjes van twee allemaal een dag bij een boer op bezoek geweest. Hele logistieke operatie want we werden verspreid over beide eilanden. We hadden van te voren een korte biografie van ons zelf ingeleverd, nu kregen we een terug van de familie waar we werden ondergebracht. Ja, we bleven ook slapen en konden de volgende ochtend dan ook mooi even mee helpen koeien te melken. Voor mij net zoveel nieuws, maar voor iemand die nog nooit buiten Sjanghai is geweest is een koe iets om bang voor te zijn en vooral als jouw boer er dan 2.000 heeft. Ik werd samen met een (binnenlandse) collega naar een farm bovenin Noordereiland gebracht, naar Hukerenui. Denk niet dat het op de kaart staat, zeker de weg niet, want alles gravelroad. Om een uur of vier ‘s middags kwamen we aan bij Willie en Marie, eigenaars van een “kleine” farm met 370 koeien. 160 hectare gras en 80 hectare bos. Een prachtige rit over hun farm, kennismaking met de sharemilkers en toen aan de keukentafel voor alle verhalen heen en weer. Prachtig mooi, al die verhalen. Op de foto kun je zien, dat ze niet meer de jongsten zijn, ze zijn over de zeventig! Bijna vijftig jaar geboerd en opgebouwd van helemaal niks. Tot diep in de nacht de vragen over melkprijs, waarom melk in China, een fabriek in Holland, enzovoort. De trotse verhalen over hun kinderen, allemaal goed terecht gekomen, na jaren op kostschool, vanwege gebrek aan scholen in deze hoek van Nieuw Zeeland.  Daarna de kat uit mijn bed gehaald en een korte nacht. (we waren ‘s ochtends ook al sinds vijf uur in touw). We hadden één “geluk” : wij hoefden niet om half vijf uit bed om te melken, want bijna alle koeien waren al droog gezet, de winter komt eraan. Dus lekker uitgeslapen tot half zeven en de sharemilker de laatste koeien zien melken. Toen een echt kiwi ontbijt en naar een boeren vergadering. Maar een prachtig verblijf. Willie en Marie zijn in één dag tijd vrienden voor het leven geworden.

Fonterra heeft een onderdeel Farmsource, een netwerk van “winkels” voor alle dingen die een boer nodig heeft, van kruiwagen tot laarzen, maar ook voer, kunstmest, ondersteuning bij administratie en boerderij management tools. In al die stores kwamen we weer terug van ons bezoek aan de boer en was er een meeting waar we iets konden vertellen over de internationale handel. Op de foto rechts staat de Sales director Japan en Korea iets te vertellen over sport voeding en waar de connectie zit met de boeren in de zaal.  Open monden, heel veel vragen en zo werd in twee dagen de verbinding tussen land, melk, boer en de wereld gelegd. Spectaculair!!
Later terug in Auckland nog een meeting met afsluitend diner. Iedereen had vrienden gemaakt, zonder uitzondering, geweldig.  Wij hebben gezien wat het inhoudt boer te zijn in Nieuw Zeeland en zij konden even ruiken aan onze passie mooie dingen met melk te doen. Veel hadden koeien gemolken, stront geveegd en zelfs iemand had kunstmatige inseminatie gedaan. Een onvergetelijke ervaring vooral voor diegenen die nog nooit op een boerderij waren geweest.


Fonterra: a great place to work!

Van het ministerie hebben we ook bericht gekregen dat we nu formeel permanent residency hebben!! Goed nieuws. Nog een stempel in ons paspoort en we kunnen ons zelf nu halve kiwi’s noemen. geen gastarbeider meer.

We zijn ook nog tussendoor een lang weekend naar Taupo geweest, we hadden Anzac day, dus weer een vrije dag. Bootje varen, wilde rivieren, rokende en pruttelende grond, en natuurlijk lekker eten.  We hebben weer mooie dagen gehad in een prachtig land. We krijgen er niet genoeg van!!

Print Friendly, PDF & Email
Join the discussion

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Website van Nelie en Lieuwe

Menu

Lieuwe

Geboren en getogen in Friesland
Na 55 jaar verhuist naar Auckland, Nieuw Zeeland.
Houdt van lekker eten, wijn en werken.