12-05-2015 : het leven op de rails

12-05-2015 : het leven op de rails

Hallo allemaal,

Hier een bericht van mij, Nelie.
Hier noemen ze ons Leo and Nellie, went ook alweer.
Ja, ons leven op de rails, zo noem ik het nu.

Lieuwe was al vanaf dag 1 volop aan het werk en wil hier wel blijven wonen. Is met veel enthousiasme in de organisatie van Fonterra gedoken: the funny Dutchman, noemen ze hem hier. Er is werk genoeg voor hem, hij duikt erin.

Nu we een huis hebben en onze eigen spullen wordt alles weer wat normaler. Ook voor mij. In het centrum van Auckland was het net of we vakantie hadden. Nu moet ik weer eten koken en huis schoonmaken. Eten koken doen we steeds minder vaak. Boodschappen zijn hier duur en take-aways goedkoop. Ik heb net ingrediënten voor taco s gehaald bijvoorbeeld. Kosten 36 dollar. Morgen haal ik sushi take away voor 20 dollar. Uit eten kan hier ook goedkoop in onze wijk want je mag je eigen drinken meenemen, BYO betekent Bring Your One. Dan eet je voor 40 dollar. Glas wijn/bier kost 10 dollar per glas.( Een dollar is 67 eurocent.) Dus het kan wel uit om je eigen wijn mee te nemen,  je betaald wel 5 dollar kurkengeld, zij openen de fles voor jou en schenken in.

Vorige week een auto gekocht; een Suzuki Swift uit 2012, 25.000 km gereden in Japan. Toen naar hier getransporteerd. Ja, ik rijd! Nog wel wat onwennig maar het is gelukt. Ik moet me steeds goed inprenten dat ik mijn linkervoet niet gebruik en links moet rijden. Ik doe voor de meeste chauffeurs hier niet onder want volgens Lieuwe kopen alle Aziaten hier een rijbewijs, dus ik kan meedoen hier. Moet ook wel want ik moet werken!

Ik werk woensdags en vrijdags een halve dag in de Hospiceshop, daar kan ik naar toe lopen. Zit in onze wijk. Hospice is hier anders opgezet dan in Nederland. Ze hebben hier geen vrijwilligers nodig in het Hospice zelf. Men streeft ernaar mensen thuis te laten overlijden en daar zijn dan vrijwilligers nodig. Ik ben nu vrijwilliger voor mijn woonomgeving, community visitor heet dat. Het hospice zelf heeft mensen daar voor pijnbestrijding aanpassen of ontlasten van de familie. En mensen die niet thuis kunnen of mogen overlijden. Die zorg is gratis. Het hospice leeft van donaties, subsidies en voor 30 procent van de verkoop van tweedehandsspullen in de Hospice Shop. Daar werk ik dus nu 2 dagdelen. Is erg leuk, we hebben een leuke shop met de alleen de mooiste dingen. Rubbish en geen kwaliteit gaat naar een andere shop. Dit bevalt mij goed, het is druk in de shop. Opbrengst per dag rond de 1000 dollar. Ik sta in de winkel en help mensen om kleding uit te zoeken, ben aan het sorteren of prijzen of etaleren. Laatst een Filipijnse vrouw geholpen, zij moest naar de Filipijnen voor een trouwerij en moest dan wat leuks aan. Leuk, je treft veel mensen, klanten en collega vrijwilligers. Als community visitor heb ik nog niet gewerkt omdat er geen cliënt in mijn wijk is nog.

Verder, en daar heb ik mijn auto nodig, ga ik op donderdags werken in Ons Dorp, Dutch Retirement Village. Dat ligt 25 km van ons huis. Een dorp met Nederlandse senioren met daarbij een zorgcentrum. In dat zorgcentrum werk ik als vrijwilliger om met mensen te praten/spel te doen/lezen in hun native taal. Ik ben daar vorige week begonnen en heb gepraat met Jeanet, Annie, Fien,Gerard en nog meer. Iedereen noemt elkaar in heel NZ bij de voornaam. Ik begon al met Mevrouw en Meneer, maar dat hoeft hier niet. Ik kreeg na de eerste dag gelijk een baan als nurse aangeboden, ze willen graag een Nederlandse verpleegkundige hebben daar. Er is er een weggegaan, naar een Resthome waar zij meer kon verdienen en vervolgens heeft die toen een paar verzorgsters meegenomen daar naar toe. Crisis dus! Alle verzorgsters van nu komen uit Aziatische landen en zijn iets anders opgevoed dan westerse mensen en dat botert niet altijd met de bewoners. Voorlopig blijf ik maar even vrijwilliger. Waarom? Om vrij te kunnen nemen als ik wil. Om bezoekers uit Nederland te kunnen ontvangen, vrij te nemen voor tripjes met Lieuwe, weekends vrij! Voor het geld hoef je geen nurse te worden, wordt erg slecht betaald. Ik zal nog even informeren hoeveel ze verdienen, dan horen jullie dat nog.

Zo ben ik bezig dus, weekends wat uitjes. maandag en dinsdag huis en tuin onderhouden, afspraakjes met mensen die ik hier leer kennen. Mensen zijn erg bedreven in lunchen met elkaar in de stad, dus ga ik ook mee. Woensdag, donderdag en vrijdag werken als vrijwilliger. Week rond!

Mijn eerste vakantie gaat ook al bijna in: 25-05 tot 25-06 ga ik naar Nederland . Om weer even met familie en vrienden en collega’s bij te kletsen. Leo blijft thuis, moet werken! In oktober willen wij samen 2 weken weg waarschijnlijk naar Australië,we gaan nu hier de wereld ontdekken! (zou ik werken dan heb ik 4 weken vakantie per jaar, dan kon dit niet) Dus ik ga alleen de wereld over vliegen  op 25 mei, beetje eng is dat wel!

Nou, lijkt het jullie ook wel wat? Dat leventje van mij? Ja, dacht ik wel. Mijn collega s werken hard in het MCL en ik kan het rustig aandoen!

De eerste logees hebben zich ook al aangediend, we krijgen ze te logeren in december, januari en februari.

Er komt ook geregeld iemand van de zuivel uit Nederland op bezoek, ook erg gezellig om even mee te eten of terrasje te pikken.

Het weer: het is hier herfst, niet koud af en toe wel flink nat! Nog rond de 20 graden. De lucht is erg vochtig, wij hebben 2 ontvochtigers in ons huis staan omdat mijn astma weer opkwam. Liters water komen er per dag uit de lucht in onze huiskamer en slaapkamer, 7-10 liter per dag!

Zo dat was het dan, Lieuwe nog een klein stukje. Oant sjen yn Nederlan.

Ja, een auto gekocht. Bij de chinees. Wij waren de vierde koper bij hem en, volgens hem, nu vrienden voor het leven! Samen met hem een nummerplaat gehaald en we kregen eentje met twee achten erop. Man helemaal overstuur: dat betekende heel veel geld, hij kon deze plaat wel verkopen in China voor duizenden dollars, want getal acht is daar geluksgetal. En dan ook nog twee achten. Het geld zou bij ons binnenstromen. En, ook nog een zes, dat betekende nog veel meer geluk. Compleet overstuur. We zullen zien wat het oplevert.

Toen we de auto gingen ophalen, werden er uitgebreid foto’s gemaakt van de hele overdracht. En dat voor een tweedehands auto met maar een beetje marge. Chinees had een Russische baas die ook nog handje kwam geven. De Rus huurde het geheel weer van een Kiwi, die na 25 jaar auto’s verkopen nu zondags op de preekstoel staat. Al die verhalen krijg je er gratis bij. Mooi.

De auto kwam regelrecht uit Japan, daar, natuurlijk, van een oud dametje geweest, en nu wij hier de eerste eigenaar.

Kreeg deze week de eigenaar registratie brief binnen. Onvoorstelbaar hoe slecht chinezen kunnen schrijven: van mijn naam was niks overgebleven, een wonder dat de postbode het kon bezorgen. Verzekering kon via internet, zonder lastige vragen en wegenbelasting zit in de benzine verrekend.

Het werk is nog steeds elke dag fantastisch.  Een Kiwi is een geheel anders denkend mens dan de Nederlander. Korte termijn denker, heeft oplossingen zonder dat er sprake is van een probleem en praat over cricket alsof het een sport is. Dat laatste is een gevaarlijk gespreksonderwerp: als je een Nieuw Zeelander boos wilt maken, moet je beginnen over hun sporten. Dan wordt je netjes verteld dat zij nog nooit een finale WK voetbal hebben verloren.

Je kunt ook direct horen welke Kiwi van Friese oorsprong is: die antwoord op de vraag hoe het met hem gaat, met “not bad”, in het fries is dat “koe minder”. Al de andere kiwi’s antwoorden met “great”, “cool” of “wonderful”.   Kantoor zit vol met allerlei nationaliteiten, en ik ben op de baas na, de enige Nederlander. Dus de Nederlandse taal begint wat op de achtergrond te raken. Betrap me erop dat ik dit stukje bijna in het Engels ging schrijven.

Ja, het spul op de rails, mooi gezegd. Not bad.

 

wordt vervolgd

Nelie en Lieuwe

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Print Friendly, PDF & Email
Join the discussion

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

3 comments
  • It is wer in moai ferhaal. Jim beskriuwe it sa dat ik it foar my sjoch. Hjir skynt de sinne alle dagen, mar it bliuwt noch wat oan de frisse kant. As der al in dei fan 25 graden is, wurdt dat de oare deis fuort wer ôfstraft en is it fuort wer kâlder. Wy meitsje ús op foar de trouwerij fan dochterleaf. Ik ha einlings klean fûn dy’t nei it sin binne, ik woe wat by de jurk passe, foar de foto’s….

  • Je had gelijk Nelie, hier kan ik alles vinden over jullie ervaringen!
    Wat een mooie verhalen!
    Nog een paar maanden en dan kan ik jullie huis met open haard in het echt bewonderen
    en natuurlijk het prachtige Nieuw-Zeeland zelf!
    Ik hou de site in de gaten!

    Groetjes Inge

  • Lieuwe,
    Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
    Veel pllezier downunder

    Gr.

    Martin

Website van Nelie en Lieuwe

Menu