09-09-2017 : Groen, blauw en zon!

Beetje vreemde dag vandaag: aan de ene kant van het huis is de lucht blauw en schijnt de zon, aan de andere kant grauw en grijs en dreigt er regen. Het zal de overgang zijn naar een nieuw voorjaar en weer een mooie zomer.  De derde voor ons hier.
We zijn al weer een week thuis van een midweek vakantie.
Februari was de laatste keer dat ik een week vrij had, lang genoeg om maar weer eens op stap te gaan in eigen land. Dit keer helemaal naar boven, naar Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland. Lijkt op  de kaart niet zover bij ons vandaan, maar al met al is het meer dan 400 kilometer, dus op z’n Kiwi’s minstens 6 uur rijden. Dus langer dan Nederland, maar smaller. Er wonen ongeveer 150.000 mensen, waarvan de helft in Whangarei, de hoofdstad van de provincie. Voor wie nog een plekje zoekt zonder al teveel buren, moet hier gaan wonen. Het is ook het warmste deel van het land. Druiven, olijven, bananen, sinaasappels, alles groeit er. Behalve de economie.

De koffer in de kofferbak en erop uit. Eerste adres was in Hukerenui, bij de boer en boerin op de koffie, waar ik een paar maanden geleden via Fonterra op bezoek was geweest. We zijn in contact gebleven en hadden beloofd terug te komen wanneer we in de buurt waren.
Weer een prachtig bezoek gehad. En of we niet konden blijven slapen? : Leo’s bed stond klaar!  We beloofden snel weer terug te komen!!  Wat een mooie mensen.

Overnachting in Whangarei en de volgende morgen verder naar het noorden. Prachtige kustdorpjes, blauwe zee, groene heuvels, nauwe bruggetjes en steeds nog prachtig weer.
Wel kon je zien dat het binnenland arm was: kleine huisjes, veel rommel, kleine boerderijen en veel oude auto’s. Na wat heen en weer rijden vonden we ons b&b bij Lake Ngatu bij David en Debbie.
Wat weer een prachtige plek. Boerderij verkocht, dit huis met 1,5 hectare grond gekocht en daar stap voor stap een joekel van groente- en fruittuin op gemaakt. Alles voor eigen gebruik en verkoop op de lokale marktjes. Vis vangen met de torpedo, dus de vriezer vol snapper, bij een boer melken en de vriezer vol kalfsvlees, bijna helemaal zelfvoorzienend.
Mooie verhalen weer rond de keukentafel en bijna geen tijd om naar bed te gaan. Debbie moest nog 350 koeien melken voor een boer in de buurt die naar een vijfdaagse ((Maori) begrafenis moest. Man melkt elke 16 uur, dus rare tijden, soms midden in de nacht.
Volgende dag in een four-wheel drive bus met nog een stuk of vijftien mensen (ozzies en kiwi’s) een tocht over 90 mile beach.
Prachtig.

Kon ook met eigen auto, maar na afloop was ik blij dat we dat niet hebben gedaan, veel kans dat we weg waren gezakt halverwege.
Ooit meegemaakt: fantastisch wit strand, eindeloos lang met NIEMAND daar? Behalve een verdwaalde wandelaar ( 4 over de hele afstand) en paar auto’s.
Aan het eind konden we surfen op de zandduinen. 50 meter hoge duinen en met veel snelheid op je buik naar beneden. Wow.
Op het meest noordelijke puntje, Cape Reinga, staat een vuurtoren op een rots tussen twee oceanen. (Tasman en de Pacific). 1.452 kilometer vanaf meest zuidelijke puntje (Bluff), alhoewel ze daar denken dat het maar 1.401 km is.  90 mile is trouwens ook “maar” 90 kilometer ipv mijlen. Prachtige plek met veel heilige betekenis voor de Maori’s. Eten mag je er niet, dus dat werd een picknick op het strand bij Tapotupoto Bay, zeldzaam mooi strand ook weer.
Daarna terug naar b&b, onderweg door onze Maori chauffeur nog even gepusht, om bij een Maori kruidenier een dikke ijsco te kopen. Wel van ons merk TipTop, maar wel business in business. Tocht terug naar Auckland dag erop was ook weer mooi met mooie uitzichten en kronkelweg over de heuvels.

Nu zitten we ons te verdiepen in de komende verkiezingen, want wij mogen nu ook stemmen hier. Was tot voor kort hier een bedaard gebeuren, maar sinds de verkiezing is gepland, gaat alles hier in een soort van klucht. Mensen die om de meest rare redenen opstappen. Partijen die honderden miljoenen beloven voor nieuwe sporthallen, gratis opleiding, vliegvelden, kortom sinterklaas is er niks bij. In werkelijkheid is er geen cent beschikbaar, maar klinkt allemaal prachtig. Debatten op tv waar de rotte vis heen en weer vliegt, facts en figures onvindbaar zijn. Het lijkt wel een groot toneelspel. Schijnt elke vier jaar zo te gaan, met dan weer een uitslag die haaks op de voorspellingen staat. We zullen het zien.

Verder begint het nieuwe seizoen weer, 95% van de koeien heeft de laatste maand gekalfd, en de melk begint weer te stromen. Van 5 tot dik 60 miljoen liter per dag nu en we zijn er nog niet. Wel heel veel regen op sommige plekken, zodat we niet overal ons geschoonde afvalwater kunnen irrigeren en dus nog niet kunnen opstarten. Ook Edgecumbe, waar vorige herfst halve dorp was ondergelopen, is nog niet schoon en droog. Er is altijd wel iets.

Onze vrienden voor vrijdagavond in de kroeg beginnen ook een beetje verdrietig te worden: we hebben de laatste maanden zoveel visite gehad, waarmee we een biertje dronken, dat we onze biermaatjes wat hebben verwaarloosd. Komende weken maar een biertje extra om hen weer tevreden te krijgen. We hebben het ook zo druk…….

Maar de korte broek ligt weer klaar, de bbq nog even schoonmaken, terrasstoelen naar buiten: de zomer komt er aan!!

Daarvoor gaan we nog twee weken naar Nederland. Werk en familiebezoek. Onverwacht, dus extra leuk.