Woensdag de hele dag een trip door de bergen.
Met chauffeur, gids en wij met zn vijven.
Nog maar net weg en de eerste lama’s gezien.
Toen in een klein dorpje kerk, school en woonhuis bekeken. mensen werken bijna allemaal in de mijnen, dus weinig volk op de been.
Daarna de zoutwoestijn in, flamingo’s spotten.
Onvoorstelbaar hoe die vogels daar leven.
30-40 graden, snachts vriespunt, alleen zoutwater.
Konden er echt dichtbij komen, gids had een “telescoop” mee.
Is er water, dan zijn er ook lama’s.
Op bezoek bij een inwoonster van Toconao. Nooit regen, dus wonen ze meer buiten dan binnen.
Wasmachine en koelkast staan ook buiten.
The Laguna Chaxa in Salar de Atacama.
Flamingo’s leven hier midden in de (zout)woestijn.
Na een hobbelige tocht van 100 km over onverharde weg, steeds klimmend, naar een bergmeer.
Op 4250 meter hoogte, tussen de sneeuw.
Glas- en glashelder, met een alweer onvergetelijk uitzicht.
ff gewandeld, in de laagste versnelling, want je hebt veel lucht nodig om je zuurstof te krijgen.
Daarna door de bergen weer terug naar een klein dorpje midden in de Andes voor de lunch.
Supervriendelijk en lekker eten.
Toen de tocht weer terug. en dan ben je echt op, terwijl je 80% van de tijd in de auto hebt gezeten.
Dus op het dorps plein een pilsje, bij een kelder restaurantje lekker eten en toen ons bed in.
Voor het eerst geen wekker!!!
Straks ff lunchen en dan maar es in de schaduw een uurtje een boek open.
Morgenvroeg gaat om kwart voor vier de wekker, dan hebben we onze laatste trip hier, naar de el Tatio geisers, ergens boven in de bergen.
Winterjas en zwembroek mee.
wordt vervolgd
Lieuwe en Nelie
Boven in de bergen, hier zitten we 4.700 meter hoog.
Spectaculair uitzicht op het meer Meniques, een van de twee Altiplano lakes.
Beeld doet bijna pijn aan je ogen, het is er winters koud, en weinig zuurstof.
Gisteren aangekomen in Calama, een stadje van 100.000 mijnwerkers. Grootste kopermijn ter wereld is hier.
We komen alleen maar hier om morgenvroeg onze auto op te halen om dan verder noordwaarts te rijden naar bovenste puntje van Chili.
Vanmorgen vroeg op, kwart over vier, want vijf uur stond busje weer klaar voor een tocht naar de geisers.
Hobbelige rit van twee uur in donker steeds maar omhoog.
Hoogste punt was 4650 meter en minus 25 graden.
Maar resultaat was weer giga mooi.
Alsof je op een andere planeet was.
Ontbijt kregen we daar, met in een geiser gekookte eieren en chocolademelk.
een stukje verderop was een hotwater bad: in de openlucht: water dik 30, omgeving met wind ongeveer 0 graden.
Nelie heeft samen met 10 andere nationaliteiten bad genomen, ik moest foto’s maken. :>)
Toen weer twee uur terug, maar nu konden we zien waar we waren: dak van de wereld weer.
Onderweg nog een authentiek indianendorpje bekeken (met zonnepanelen en lama saté)
Compleet “gaar” weer terug, hotelkamer uitruimen, hapje eten en ons privé vervoer in.
Later, toen het echt licht werd.
Als de zon op is, lijkt het veel warmer, maar dat is het niet.
Naast de geisers is een warm water bron.
Waar veel animo voor is.
Geisers van El Tatio.
‘s Ochtends vijf uur in een busje op weg. Twee uur hobbelen over onverharde wegen, en een temperatuur die zakt tot 25 graden onder nul.
Maar hier de zon zien opgaan………..
Fantastisch.
De gids kookt eieren en warmt chocolademelk op in een klein geisertje.
Niet teveel lopen, want ook hier is het erg hoog: boven de 4.300 meter.
Het vriest er dik 10 graden.
Kerkje van Machuca. 
Huizen in Machuca, wel met zonnepanelen. 
de plaatselijke Wibra.
